Czasem, będąc w towarzystwie, czuję się jak przebrany za kogoś innego. Kogoś, kto co prawda przypomina mnie, ale ja stoję obok.

Książka przede wszystkim dla nastolatkĂłw zadających sobie pytania o to, kim są, miotających się pomiędzy poczuciem odrębności i wyobcowania a potrzebą przynależenia i bliskości.

To także książka dla wszystkich tych, ktĂłrzy kiedykolwiek czuli się inni lub czuli bardziej niż inni.

Anna HĂśglund słowem i obrazem dotyka tego, co w człowieku najbardziej ukryte, zranione. Nie boi się nazwać trudnych emocji, ale też pokazuje, że nie muszą być one ostateczne. Trzynastoletni narrator tej książki ma poczucie, że każdy jest dla siebie największym wrogiem, ale z biegiem czasu odkrywa, że jeśli wszystko jest jednocześnie swoim przeciwieństwem, to każdy może być też dla siebie najlepszym przyjacielem.

Podobnie jak znana już polskim czytelnikom Księga zemsty dla miłośnikĂłw zwierząt, także ten tom stanowi tematyczną całość. Motywem przewodnim są tu cechy charakteru i metody postępowania uważane za "typowo kobiece". Ale czy rzeczywiście? Czy gdyby te kobiety były tak bardzo typowe, warto byłoby im poświęcać choćby krĂłtki tekst? Bohaterki opowiadań Patricii Highsmith, na pierwszy rzut oka całkiem przeciętne, okazują się groźną siłą niszczącą zarĂłwno ludzi z ich otoczenia, jak też je same. Za każdą z nich czai się zbrodnia lub śmierć. Największą zaletą tej książki jest jednak siedemnaście kobiecych miniportretĂłw - przenikliwych i bezlitosnych. Poznajemy zatem panie owładnięte obsesyjnym dążeniem do perfekcji, nieskazitelnosci moralnej czy nawet zbawienia świata, poszukujące w sobie nieistniejącego talentu, odnajdujące się w wielokrotnym macierzyństwie lub w roli idealnej tesciowej, kobiety perfidnie wykorzystujące mężczyzn, przebiegłe oszustki i intrygantki, lecz także ofiary, czasem na własne życzenie.